بررسی الگوی حساسیت و مقاومت آنتی بیوتیکی در میکروارگانیسم های ایزوله شده از بیماران بستری در بیمارستان طالقانی ارومیه از سال۱۳۸۸ تا۱۳۹۰

پیش زمینه و هدف: وجود باکتری های مقاوم در بخش های مختلف بیمارستان ها و مشکلاتی که در درمان بیماران به وجودمی آورند، شناخت و اطلاع دقیق از این باکتری ها و الگوی حساسیت و مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها را ضروری می کند. این پژوهش با هدف تعیین الگوی حساسیت و مقاومت آنتی بیوتیکی در میکروارگانیسم های ایزوله شده از بیماران بستری در بیمارستان صورت گرفته است. روش کار: این پژوهش توصیفی مقطعی با هدف تعیین الگوی حساسیت و مقاومت آنتی بیوتیکی در میکروارگانیسم های ایزوله شده از بیماران بستری در بیمارستان طالقانی ارومیه از سال1388 تا 1390 انجام شد و در آن نمونه های کشت بیماران بستری ارسال شده از بخش های مختلف بیمارستان شامل: ادرار، خون، خلط، زخم، ترشح به آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تعیین آنتی بیوگرام از روش دیسک آگار دیفیوژن استفاده شد، کشت های مثبت استخراج شده و نتیجه آن ها از نظر نوع باکتری و نتایج آنتی بیوگرام در برگه آزمایش مشاهده و ثبت گردید. داده های جمع آوری شده به وسیله نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج:از همه نمونه های کشت انجام شده در مدت 2 سال 964 مورد مثبت گزارش شد که 640 نمونه مربوط به بیماران بستری در بخش های مختلف بیمارستان و4/48درصد نمونه های مربوط به بیماران مرد و 6/51درصد بیماران زن و میانگین سنی بیماران 60 سال و سن بیماران از 12 تا 99 متغیر بود. بیشترین باکتری گرم منفی موجود، اشریشیا کلی بود که حساس ترین دارو برای آن نیتروفورانتوئین خوراکی و مقاوم ترین سفالکسین و نالیدیکسیک اسید بودند. همچنین بیشترین باکتری گرم مثبت موجود استاف کوآگولاز منفی بود که حساس ترین داروها به آن وانکومایسین و ایمی پنم و مقاوم ترین اریترومایسین و سفالکسین و سفیکسیم بودند. بیشترین میزان باکتری های موجود و حساس ترین آنتی بیوتیک نسبت به آن ها در انواع نمونه ها به ترتیب؛ ادرار، اشریشیا کلی 9/57درصد، نیتروفورانتوئین- خون؛ استاف کوآگولاز منفی 5/33درصد، وانکومایسین- نمونه های زخم و ترشحات؛ استاف اورئوس، وانکومایسین و خلط؛ آسینتوباکتر، ایمی پنم بود و مقاوم ترین داروها در همه نمونه های مذکور، سفالکسین، اریترومایسین و سفیکسیم ( بیشتر از 70درصد ) بود. بحث و نتیجه گیری:نتایج این مطالعه نشان از افزایش مقاومت باکتری ها نسبت به آنتی بیوتیک های رایج مانند فلوروکینولون ها و سفالوسپورین ها و غیره دارد که شاید علت آن تجویز و مصرف بی رویه آنتی بیوتیک ها باشد. بر اساس یافته های پژوهش توصیه می شود در انتخاب آنتی بیوتیک جهت درمان تجربی و تجویز آن و تعیین دقیق الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی مطالعات گسترده تر با نمونه های بیشتر در مراکز درمانی مختلف انجام گردد.